ننوشتن

امروز هم ننوشتم!

کارهای جالب دیگری کردم اما ننوشتم، و از خودم ناراضی‌ام.

گرچه به نظر می‌رسد این دنیا دیگر ارزش زندگی کردن ندارد اما هنوز ارزش نوشتن دارد. نوشتن است که قدر لحظه‌ها و ماجراها را روشن می‌کند. همینطور بی‌قدری‌شان را.

هرچقدر در زندگی غرقم، انگار ریشه‌های تعلقاتم زده شده و همه چیز معلق است. و جالب است که این بی‌تعلقی به زندگی در این دنیا، و بی‌تفاوتی نسبی‌ام به مرگ، معنویتم را بیشتر نکرده، گرچه شاید بشود گفت روی هم رفته نمازهایم کمی بهتر شده‌اند، تنها کمی! خیلی تمرین کرده‌ام اما نماز خوب خواندن واقعا سخت است.